Dit keer in Lennisheuvel en wel het heidegebied “Campina “ De heide moet nu volop in bloei staan.
Om 18.10 was ik bij George om met hem naar de afgesproken plek te rijden. Het wachten was op
Francien die met ons meewandelt, ze wilde een kijkje komen nemen.
Op weg dus naar “ Campina “.
Bij het verzetsmonument is het verzamelen en precies op tijd komen we aan. Mari-Joze Dinie Wil en Wilhelmien staan al te wachten. Dus meteen aanlopen. George weet de route. Wat een mooie wandeling. Van mij krijgt deze tocht een 10 met een sterretje. Het lijkt veel op de Veluwe. Heel gevarieerd. Grote heidevelden en inderdaad volop in bloei. Een genot om naar te kijken, mooie paarse heide. We zien een aanwijsbordje met Jacobschelp een teken dat we zitten op de route van de Camino de Santiago, ik kan nu zeggen dat ik een piepklein stukje van de Camino heb gelopen..
Mooie wijdste vergezichten en met hier en daar grote, brede solitaire bomen. Ze hebben plaats om uit te dijen. Zelfs de dode bomen die hier en daar te zien zijn vormen een mooi kunstwerk. Verderop komen we bij een ven het “ kogelvangersven “ Een zeer toepasselijke naam. Wat een rust straalt het ven uit. Je voelt de tijd stil staan . Maar helaas we moeten verder. Bijna aan het eind komen we een kudde koeien tegen. Deze hebben hier alle ruimte om te grazen en ik vraag me af of ze in de gaten hebben wat een bof konten het zijn. Zo veel ruimte voor hen..Geen afgebakende wei. Dan krijgen we nog een cadeautje de ondergaande zon piept tussen de bomen door en kleurt en geeft een mooie geel orange kleur. Even verderop zien we nog eens 5 of 6 grote mierenhopen. Daar is lang aan gewerkt. Zo komen we weer terug bij de plaats van bestemming. We kijken nog naar het verzetsmonument. Dit monument is een eerbetoon aan alle mannen vrouwen en kinderen die tijdens de tweede wereldoorlog in en rond Boxtel verzetsdaden hebben verricht.
Een mooie afsluiting.
