Dick “de Dinantschrijver” bij uitstek kon helaas dit jaar niet aanwezig zijn bij de 33ste editie van de loop Houyet- Gendron naar Dinant.
Lopers zijn er meestal genoeg te vinden maar om de verhalen/verslagen te schrijven is de keuze vaak beperkt.
Het is ook niet gemakkelijk om een goede weergave op papier te zetten “als leek”.
Gelukkig kan Dick aardig schrijven en dat zie je wel als je zijn stukjes van de afgelopen jaren gelezen hebt.
Dit jaar gaan we niet proberen om dit te evenaren, maar toch volgt hier een stukje voor het clubblad / website.
Om maar te beginnen bij het begin was er in de voorbereidingen naar Dinant toe al door de nodige personen heel wat werk verzet om ook bij deze editie het weer iedereen naar zijn zin te kunnen maken. Ik kan nu al verklappen dat dit weer aardig gelukt is omdat ik het zelf heb mee mogen maken.
DAG 1: de heenreis en aankomst.
Zo trokke
n dit jaar Peter en ik als eersten richting Dinant via een toeristische route en dat hebben we geweten ook. Het vinden van de Achelse kluis was een makkie, Tongeren via Hasselt met de Tom-Tom. Even daar gepauzeerd bij het verblijf waar altijd de fietsers van Fortuna hun overnachting hadden. En dan weer richting Huy,
waar we geen moeite hadden met de Muur van HUY een stuk “Vals plat”, maar hoe rij je er toeristisch omheen?
(Vals plat is een term uit de wielersport, waarmee een deel van een parcours wordt aangeduid, dat ogenschijnlijk horizontaal – dus
gemakkelijk – lijkt te verlopen, maar in werkelijkheid een (verraderlijk) stijgings- of dalingspercentage vertoont. Het is dus een vorm van optisch bedrog. Het behoort tot de optische illusie van gravitatieheuvels. Gevonden op http://nl.wikipedia.org/wiki/Vals_plat) .
Wij hebben heel wat heuveltjes van Huy gehad voordat we uiteindelijk via een weggetje van voor de oorlog weer een beetje op koers kwamen. Zelfs de Tom-Tom kon met al die oranje bordjes met omleiding ons alleen maar rondjes laten rijden.
Tegen half vijf, we waren tegen tienen vertrokken waren we op de plek van bestemming aangekomen en hadden in ieder geval een mooie zonnige heenreis gehad.
En na zo’n reisje is wat Trappistenbier een aangenaam welkomst geschenk voor de kenners onder ons.
Met verkenning van de campingplaats, iets eten, met als avond afsluiting een fanatiek spelletje Mikado zit de eerste dag erop
DAG 2: de aankomst van volgtroepen , de middag en avond invulling.
De ochtend begon een beetje regenachtig, een beetje miezerig weer. 
Peter en ik begonnen deze dag met een wandeling naar de Lesse, de plek waar we vroeger de Lesse overstaken tijdens de wedstrijd.
Tegen de middag kwamen de eerst Rikie, Jan, Henri en Eric en wat later,Ad, Antoinette, Diny en Pierre binnenvallen.
Meteen werd het een stuk gezelliger
Eerst moesten de nodige magen gevuld worden en ook het soepje was heerlijk
Tussentijds had iedereen al een slaapplek gevonden en daar hun spullen gedeponeerd.
Na het eten kwamen de kaarten op tafel of ging je iets in je eentje doen. Natuurlijk werd er heel wat gebuurt tussentijds.
Wat later op de middag gingen we richting Dinant om de startnummers en de shirtjes op te halen. Na de auto geparkeerd te hebben bij het Casino en de spullen opgehaald te hebben werd er een wandeling ingezet richting de Saxobrug, waar even wat plaatjes werden geschoten en waar Henry
een hoge noo(d) - (t) had.
Het huidige groepje bij de Nederlandse saxofoon.
Na wat winkels kijken waar je dorst van krijgt schoten we aan op het terras van de Citadel bij de Citadel.
Genietend van af en toe het zonnetje en weer een lekker glaasje vermaken we ons opperbest. 
Op dit terras zal wat later Thijs aansluiten die al in de buurt van Dinant is.
Als Thijs gearriveerd is zijn er al enkele wandelend met de paraplu in aanslag naar de camping toe.
De rest gaat met de auto retour en dan is het al tijd om met de voorbereidingen van het avondeten te beginnen en al snel zijn de diverse ploegen aan het werk om een lekker maaltje onder 
het oog van Pierre in elkaar te flatsen.
Het resultaat was een goede maaltijd want iedereen kijkt blij.
De complimenten voor onze huiskok Pierre met zijn hulpjes niet te vergeten, want ook de afwas moet gedaan worden.
De rest vande avondwordt gevuld met een wandeling, lekker niets doen of even er bij gaanliggen. Verder wordt er gelezen, zit men te buurten en ook komen de kaarten weer op tafel.
Dit alles onder het genot van een glaasje en wat snack.
We bespreken hoe de invulling van de dag van morgen zal zijn en het wedstrijdgevoel begin al wat te kriebelen en zit dag 2 er al weer op.
DAG 3: de dag van de wedstrijd, het wedstrijdverloop en het vertrek naar Nederland.
We beginnen die dag met een gezamenlijk ontbijt, waar alle puntjes nog even op de i gezet worden.
We verwachten dat op elk moment Tineke en Peter binnen vallen zodat we nog snel even een groepsfoto van het lopersteam van S.V. Fortuna’67 op de plaat kunnen zetten.
Als iedereen goed fris en compleet is worden we op de verzamelplaats verwacht. (exercitie terrein). (de Cour, note Peter Hellings). 
Het mag niet in eigen reclame dus maar even voor de sponsor.
Gelukkig hebben we die dag Antoinette die voor bijna alle goede foto’s zal gaan zorgen.
Hoe het wedstrijdverloop is gegaan is door Antoinette mooi weergegeven door alle foto’s die door haar gemaakt zijn en ook door de Belgische fotograven waar op de website van Fortuna deze zijn weergegeven ( dus even gaan kijken op de website van Fortuna en zoeken na : “koers vd fortuna lopers” en voor hoe de belgen hun koers weergeven even kijken bij : ” Dinant Belgische fotograven”.
Dan krijg je volgens mij een klein beetje hoe het er aan toe gaat op zo’n dagje ( anders een keer meegaan om te ervaren hoe het daar is….. misschien))
Ik kan wel vermelden dat de 13,1 loper/loopsters een goede eerste man hadden in de persoon van Thijs die een puike, eerste wedstrijd met een zeer goede tijd daar liep. ( kijk maar even naar zijn tijd, ook ergens te zien op de website) en dan moet we ook even van de 21,9 lopers vermelden dat Eric dit jaar als eerste Fortunees aankwam.
Laten we het even doen zonder de Franse woorden van Dick, maar wel beginnend met de letter A, het weer was Aangenaam, de diverse heuveltjes waren in het Algemeen goed te overbruggen deze keer, we hebben het Allemaal gehaald, met de B: het was Best weer, de heuveltjes kunnen Beter genomen worden, we het hebben nog net niet het Beste resultaat getoond deze keer het kan altijd nog Beter.
Met de C: met een beetje druk (Compressie) + de Letter D: dat gaan we volgend jaar wel eens Doen wordt de volgende uitdaging voor het groepje dat volgend jaar de D van DURF , de U van uitdaging, de R van roem en de F van faam durf Aan te gaan, zijn we weer terug gekomen bij de A en niet bij de Franse woorden van Dick. 
En na deze koers is het voor de meesten weer de terug reis naar Nederland maar niet voordat we weten of we een prijsje binnen hebben gehaald.
Voor dit jaar zat er niets voor ons in de prijzenpot of in de tombola (ik noem het maar even de grabbelton).
Maar met Thijs met een klassering bij de eerste 30 lopers met inbegrip dat dit voor Thijs zijn eerste koers aldaar was, heeft hij voor Fortuna daar iets moois neergezet.
Proficiat mijnerzijds.
Misschien wel een buitenlandse PR (vraag dit even bij Peter Hellings na).
En zo na de binnenkomst van alle lopers is het voor de meesten ook weer douchen, even hun spulletjes inpakken, even iets eten, de boel schoonmaken, nog even iets drinken, wat buurten en dan naar huis. En voor de achter blijvers wordt het een avond met een mooie terugblik op …..
DAG 4: de dag van de terughuis van de laatste der Mohikanen.
Waar komt de uitdrukking de laatste der Mohikanen vandaan?
De laatste der Mohikanen is een aanduiding voor degene die als laatste (van een groep, partij of beweging) overblijft, degene die als laatste iets in praktijk brengt of aanhangt.
De uitdrukking gaat terug op de roman The last of the Mohicans (1826) van de Amerikaan James Fenimore Cooper. Deze roman speelt tijdens de Zevenjarige Oorlog tussen de Fransen en de Britten (1756-1763). De Mohikanen waren een indianenstam die in het noordoosten van Noord-Amerika leefde. Uncas, de zoon van opperhoofd Chingachgook, wordt in het boek 'de laatste der Mohikanen' genoemd, omdat hij de jongste nog levende Mohikaan is. Aan het einde van het verhaal sterft Uncas echter, en dus is in het boek eigenlijk zijn vader Chingachgook de laatste Mohikaan.
De laatste der Mohikanen kon een vaste uitdrukking worden doordat het boek een van de meest gelezen Engelse romans uit de negentiende eeuw is. Overigens zijn er in werkelijkheid nog steeds Mohikanen.
Gelukkig waren de laatsten, Peter Hellings en ik, die een dagje later weer richting Nederland vertrokken.
We hadden wel even de laatste hand, het netjes achterlaten van het verblijf, met poets en opruim activiteiten netjes geklaard.
Daarom mogen we ook volgend jaar daar weer terugkomen.
Er is door Peter al een boeking gedaan voor het huisje.
Het wachten is nu op wie misschien de volgende keer er weer bij wil zijn.
Na mijn mening is er voor een kleine 28 personen ruimte, maar de organisatie weet dat beter.
Dus al je interesse heb…… informeer bij Peter Hellings.
Je kunt je al aanmelden als je de volgende keer mee wil naar de volgende editie van:
La Descente de la Lesse - 2014 - Dinant - La 34ème, ce sera le 31 août 2014 !
noteer deze datum alvast in je agenda !
Na het schrijven van dit stukje zijn er na vandaag nog 27 plekkies beschikbaar want ik reserveer alvast.
Met vriendelijke groet Henk Strik (de razende reporter).
p.s., hopelijk keert Dick weer snel terug…. voor een iets sneller…. en korter stuk.
Klik voor een fotoverslag van de wedstrijd op het affice rechts
