Hallo allemaal,
Het is weer zover. Een relaas over het onlangs, op 29 augustus gehouden loopfestijn aan de Maas bij Dinant. De 30e aflevering van de Descente de la Lesse is een feit.
We hadden een uitstekend weertje ondanks de zeer slechte voorspellingen. Het parcours was dit jaar dan ook niet zo drassig en zompig als verwacht. Het was voor iedereen een uiterst prettig weekend…… nou ja iedereen…. Zoals altijd moeten we wat nuanceren. Enkelen hadden slapeloze nachten vanwege wat er allemaal voorgevallen was, en Gé is nog steeds naar de juiste schoenencombinatie aan het zoeken.
Toenemende belangstelling
Gelukkig zien we weer een flink aantal inschrijvingen. Er waren nu 8 deelnemers voor de korte afstand van 13,1 km en 10 lopers voor de halve marathon van 21,9 km. De Belgen nemen het niet zo nauw met de juiste afstand. Ook mochten we ons verheugen op de komst van enkele jonge gezinnen van Fortunezen met een standplaats op de camping. Zo konden we wat wisselen van plek om samen te zijn, of op de wei in het zonnetje of in ons binnenverblijf. De jeugd vermaakte zich intussen uitstekend met diverse bezigheden op de camping en spelletjes in het gastenverblijf. Er zijn onder invloed van deze nieuwe impulsen weer plannen om het volgend jaar een fietsploeg te formeren en ook wordt de roep om een langer verblijf groter: het wordt steeds lastiger om de loopwedstrijd zelf nog in te passen in het volle weekendprogramma, vandaar!
Onderstaand een korte impressie van al hetgeen zich dit weekend afspeelde, zonder te ver in details te treden, want we moeten discreet blijven. Dus.…..wie de schoen past, trekke hem aan
(gevleugelde uitspraak van Gé).
Aankomst
Op vrijdagmorgen vertrokken de eersten, Peter, Gé en Dick. Voorzien van een nieuwe Renault Laguna en een vers bakje koffie van Annie gingen we naar de camping, waar een fris opgepoetst onderkomen ons opwachtte. Dit was direct al voldoende reden om aan de Lesse een overheerlijke trappist Rochefort te proberen. Het drinken van zo’n bruin biertje gebeurt niet zomaar. Trappist is hét middel om zowel voor als na een duurprestatie het lichaam te ondersteunen. Het gaat vooral om het bruine in het bier, dus het malt en de hop-ingrediënten. Dit verhoogt het lactosevermogen/omzetting en voorkomen van melkzuur/maar in elk geval het herstelvermogen, en is eigenlijk onmisbaar, op de keeper beschouwd. Alles gebeurt in het teken van de sportprestatie. In de namiddag verschenen de families Vervoort en Gevers voor hun eerste bezoek aan (onze) camping Villatoile en dat hebben we die vrijdagavond ingezegend in de voortent van Maartje en Marwin. Ook daar kwam weer wat bier bij kijken als voortzetting van de juiste voorbereiding. Ik hoor Jos Dekkers nog zeggen: je moet als een ‘spons’ aan de start verschijnen, dus ook om die reden moet je voldoende drinken. De volgende dag kwam de tweede delegatie aan, met de fouragering voor het weekend. Willem had de auto volgeladen met etenswaar, door Antoinette en Ingrid ingekocht. Een nieuw plan was om niet uit te gaan eten, maar om zelf een warme maaltijd te bereiden. Dit bleek later een groot succes en daarom wordt het draaiboek op dit onderdeel acuut aangepast. De vaste motorrijders Mari en Ad , en Jolanda en Edward met hun gezin kwamen het geheel aanvullen. Op zondag waren Peter en Tineke nog net op tijd om ook deel te nemen.
Citadel
Voor het opsnuiven van de nodige Belgische cultuur werd voor zaterdagmiddag afgesproken om het bekende Leffemuseum van het plaatselijke trappistenklooster met een bezoek te vereren. Dit ligt iets ten noorden van Dinant. Toen bleek dat de Belgen hun websites niet actueel houden, en het museum al geruime tijd ter ziele is, werd een goede keuze gemaakt om echte cultuur op te zoeken in de vorm van een bezoek aan de citadel van Dinant, een strategische berg tegen de Maas, vlakbij de brug, een versterking om de stad te beschermen in de oudheid. Heel leerzaam, want zo hoor je bijv. dat er zo’n 800 koperslagers zijn verdronken door Karel de Stoute om de stad economisch kapot te maken, de stad die tot dan toe leefde en bloeide vanwege de koperbewerking. Maar de citadel is ook een plek, die je van twee kanten kunt benaderen, de beneden- en de bovenkant. Zo gezegd, zo gedaan, en met 2 auto’s kwamen we verschillend aan, zowel beneden als boven. Het verschil zit ‘m in een kabelbaantje. Na de rondleiding door de citadel zou de bovengroep de benedengroep wel even terugbrengen via het liftje om daarna weer boven de auto te nemen. Heel sociaal gedacht na deze culturele inspanning. Er was trouwens ook betaald voor de kabelbaan en dan gebruik je hem zeker. Om het verhaal niet langer te maken: uiteindelijk waren ze mij (Dick) kwijt daarboven. Onbegrijpelijk, want er werd nog doorgeseind dat ze me moesten gaan zoeken, maar of dat gebeurd is mag worden betwijfeld. Ikzelf was in elk geval mijn eigen groep kwijt en huppelde, beneden aangekomen, daarom maar met de rest verder de benedenstad in, om in een te vol gepropte auto gedesillusioneerd afgevoerd te worden. Tot nu toe is er niemand die me kan uitleggen, waar en waarom ik werd afgeschud door de dames en heer van auto 1.
De avond werd in gepaste stijl, dus vrijwel zonder drank, doorgebracht om een maximale voorbereiding van de zware veld/bergloop veilig te stellen. Alle zwaardere biersoorten boven 7% alc. werden vermeden. Het is wel eens goed om een avond op een sobere manier door te brengen, want op die manier ontstaat er ruimte voor bezinning, voor diepere gesprekken over bijvoorbeeld de noviteiten op hardloopgebied. Henri had daarvoor het laatste nummer van Runnersworld meegenomen, dat als basis diende voor de discussie over het fenomeen flunnen.
Flunnen
Geleerden uit Groot- Brittanië hebben het vastgesteld. Je gaat harder lopen tengevolge van flunnen.
Wat is het nou precies? Flunnen is het samengestelde woord uit flirten en runnen. Als je hiervan gebruikt maakt en gaat flunnen, dan schept het a) kansen voor een relatie en b) je gaat harder lopen. Ook bij Fortuna 67 wordt er - al of niet bewust- veel geflund. In de kern is het simpel: je trekt even sterk de aandacht van een persoon die je wel ziet zitten, dit onder het hardlopen (van beide personen in principe), en vervolgens loop je met elkaar verder, elkaar steeds meer aandacht gevend. Dit proces is wetenschappelijk op juistheid onderzocht. Ook zondag na de loop kwam het bewijs. Zo gaf Willem aan (eerste keer deelname en zeer goed gelopen), inderdaad flunnend over de finishlijn te zijn gekomen, en Peter (Hellings) gaf toe dat hij zonder te flunnen niet eens de finish gehaald zou hebben. Hij bedankte daarvoor na afloop nog zijn nieuw (onderweg) gemaakte vrienden uit de Voerstreek. Dit is zomaar een greep uit de berichten. Kijk ook maar eens naar de uitslagen van alle 18 deelnemers, die je apart op de uitslagenlijsten kunt vinden. Ze liepen uiteraard allen de wedstrijd goed uit, maar wát een tijden, terwijl we weten welke gigantische beproevingen in de hel van Dinant moeten worden overwonnen. Nog nooit was men zo snel. Het is goed dat deze belangrijke maar onbekende werking op de goede prestaties eens de nodige aandacht heeft gekregen.
Wedstrijdpuntjes
Op de dag van de wedstrijd is alles en iedereen wat serieuzer en wat nerveus. Zijn we wel op tijd, waar moeten we aan denken. Het zoeken naar veiligheidsspelden, het meenemen van (sport)drankjes, kleding, tom-tom instelling, kortom alles moet worden gecheckt. Dan nog zelfs kan het gebeuren, dat bij de start niet alles klopt. Twee gniffelende meisjes stonden achter Gé bij de start te wijzen op diens verschillende schoenen. Gé liep er niet minder door.
Het is tenslotte maar een kleinigheidje, want als ze goed passen, dan let je daar niet op.
Wat nog verder te melden over de tocht. Je ziet, zeker in België, altijd wel wat aparts, zoals extra-vagant uitgedoste lopers. Denk aan de laatste loopster, begeleid door twee slaapwandelaars, en aan die schaars gebroekte dame met een soort groene string tussen de billen. Dat neigt dan weer naar een poging tot flunnen, maar daar hebben we het al over gehad. Toch nog even in dat verband.… bij de start van deze genoemde dame is door onze eigen mensen vastgesteld, dat alle starters in een grote boog uit haar buurt vandaan bleven. Interessante stof voor de Britse onderzoekers, want dat lijkt dan weer op een soort anti-flunnen en dat werkt dus averechts. Wat nog meer te melden: Dick was nog geheel van de kaart van de dag daarvoor, en aan lopen kwam hij niet meer toe. Hij leverde de chip ook direct in, in de overtuiging dat ze hem onder het lopen toch niet gemist zouden hebben…
Slot
Zoals gebruikelijk werd er na afloop volop geëvalueerd. Een heerlijke koffietafel stond te wachten bij thuiskomt in ons gastenverblijf. Natuurlijk werd daarna het verdere gebrek aan vocht aangevuld. Al met al was het weekend Dinant weer erg geslaagd. Een gezellige sfeer met gezellige mensen. We zijn het er allemaal over eens: voorlopig gaan we door met het boeken voor deze happening in het bosrijke gebied rond Anseremme. Nog wat voor volgend jaar: het advies is je vast aan te melden bij Peter. We zitten vol voordat je het weet. Een fietsploeg zal –opnieuw- worden samengesteld, nieuwe ontdekkingstochten worden uitgestippeld, een survivaltocht komt erbij en niet te vergeten het raften abseilen en kanoën, wie weet wat nog meer. Misschien gaan we zelfs hardlopen!
Rest me nog dank te zeggen aan de organisatie, Peter, Rikie, Antoinette en Ingrid, en al die ik vergeet te vernoemen. Het was super.
Dick Swinkels
