Verslag 31 ème Descente de la Lesse van Dinant

Hallo allemaal,

Zondag 28 augustus was het weer zover, ons vaste jaarlijkse uitstapje naar Dinant. Het is elk jaar weer de vraag, of er zich nog gekkere gebeurtenissen kunnen voordoen dan de vorige keer…. En jawel, ook in 2011 was dat zo!
Via de G-spot van… Gé gaat het verhaal verder naar de toorn van Koos en de hulde aan de pest-koning, maar zeker niet te vergeten: Fortuna heeft een heuse prijs weggekaapt bij de prijsuitreiking van de Descente-organisatie! Er is dus weer genoeg stof om verslag over te doen.

Aankomst

Zoals te doen gebruikelijk was er voor zaterdagmiddag een activiteit bedacht. Dit keer hebben we de lokale grotten bezocht, die niet onderdoen voor de grotten van Han of zo. Het maakte behoorlijk wat indruk, wat later nog zou resulteren in wijze lessen over het verschil tussen stalagmieten en –tieten.
Aangekomen op de voor ons al bekende camping, hebben we met onze ervaren ogen aan de stand van het rivierwater kunnen bepalen, hoe of de staat van het parcours zou zijn. Het water stond laag, en dat moest dus duiden op een tamelijk droog parcours, de volgende dag. Een goede constatering op deze zonnige zaterdagmiddag, en met een eerste trappist werd het weekend voor geopend verklaard.
Hoe anders zou de realiteit van de wedstrijd zijn! In vorige jaargangen hebben we al geprobeerd de zwaarte van deze halve marathon in normale omstandigheden te omschrijven, maar deze keer sloeg alles. Het was alleen maar overleven. Een niet te overtreffen modderpoel, valpartijen alom, mensen in doodstrijd, eindeloze reeks trauma-heli’s en ga zo maar door.

Wedstrijd

Er startten 4 leden van ons in Gendron voor de 13 km-loop, en 9 in Houyet voor de halve marathon. Rikie was al snel na de start getuige van de valpartij van een man, die maarliefst 6 keer achter elkaar een uitschuiver maakte, en daarna al dodelijk vermoeid was. Ze heeft hem toch weer in de koers weten te praten. Wat zag je nog meer gebeuren.. lopers waarvan de schoenen in de modder achterbleven - de blubber trok nog harder aan de schoenen dan de drager ervan- het zoeken naar schoenen, die onzichtbaar in de modder achtergebleven waren.. je gelooft je ogen niet.Eric, die ondanks zijn ijzersterke conditie toch te vermoeid was om zijn schoenen te strikken onder het lopen…
lopers, die een pauze hielden om midden in de rivier de klei van de schoenen te wassen. De hel van Dinant was weer compleet.Toch zijn het juist die verschrikkingen, die van de andere kant weer aantrekkelijk zijn en de uitdaging vergroten. Ook voor ons, doorgewinterde Fortunaleden, is zoiets steeds een aanleiding om er nog eens flink tegenaan te gaan.

De beste van Fortuna was deze keer Eric van den Oetelaar. Hij finishte in 1.47 uur, en oogde nog fit. Daarna volgden Henry en Antoinette, preciezer gezegd Antoinette en Henry (dames gaan voor, was de uitleg van Henry, maar hij leek gewoon langzamer). En dan het verhaal van Koos. Hij was zeer enthousiast over het heftige parcours, maar hij kon net niet aanhaken bij twee voor hem lopende Fortunezen. Ze zouden hem bewust hebben afgeschud. Hoe erg dat hem van streek heeft gemaakt weet ik niet, maar het avondeten heeft Koos niet meer afgewacht. Toch zal dit kleinigheidje hem zeker niet weerhouden van zijn volgende deelname. Leo bewijst nog steeds zijn klasse door als geen ander te klimmen en ook alle anderen liepen sterk en mogen tevreden zijn.
De precieze eindtijden kun je onder de uitslagen op de site van Fortuna 67 vinden.

Prijs

Nu begrijpen we beter, waarom we een prijs hebben gehaald. Het ging om de derde prijs, te weten in de categorie voor de groepen met het grootst aantal deelnemers. Waarschijnlijk omdat Fortuna als een van de weinige verenigingen met hetzelfde aantal mensen is gefinisht als gestart, hebben we deze prijs kunnen binnenhalen. Dat geeft ook perspectief voor de toekomst, als we met nog meer leden en de ons bekende bikkelmentaliteit afreizen. Moet gaan lukken in 2012.
De les die we hieruit trekken is dat we voortaan ieder jaar de prijsuitreiking moeten bijwonen, voordat we ons op de camping terugtrekken. De prijs bestond deze keer uit een aantal flessen speciaalbier en wijn. Verder niet relevant natuurlijk, maar toch….de kroon op een gourmandisch weekend.

G-spot

Natuurlijk wordt er na afloop volop verhaald over de prestaties, zoals meestal, ook nu uitlopend op een feestavond van jewelste. Nu er weinig of geen blessures waren te melden, werden voor de verandering de highlights van de wedstrijd belicht. Gé zat ‘thuis’ aangekomen relaxed een drankje te nuttigen en juist toen de algemene discussie op het punt van g-spots was gekomen, merkte Gé op dat hij lekker zat, zowel in de wedstrijd als op dit moment. Hij bleek op zijn Gé-spot te zitten. De prestatie van het uitlopen schonk iedereen al voldoening, zo was uit alle monden te horen. Een goede opsteker voor allen, die ook in Eindhoven willen gaan vlammen.
De avonden zijn zoals altijd erg gezellig. Zaterdag nog wat voorzichtig met de wedstrijd in het vizier, zondagavond stond in het teken van twee kaartkampen. De rikkers aan de ene kant en de pesters aan de andere kant. Het pesten bleek veel leuker, gezien de geproduceerde decibellen aan geluid tijdens het kaarten. Er kwam nog een heuse pestkoning uit naar voren, die deze titel het hele jaar zal voeren.
Verder werd er weggemijmerd over toekomstige alternatieven voor het vaste augustus-weekend, zoals een ‘Climbente’ in plaats van de ‘Descente’, maar dat moet nog verder worden uitgewerkt. Feit is dat we ‘onze’ Descente niet zomaar aan de kant willen zetten. Lekker dichtbij, en volop vertier. Er zijn alweer verschillende ideeën over te ondernemen activiteiten in de omgeving, zoals een bezoekje aan Bouillon of Frankrijk. Wordt vervolgd!

Slot

De organisatie was weer in de vertrouwde handen van Peter, Rikie en Antoinette. Twee lekkere avondmaaltijden en ontbijten hebben zij verzorgd en dat is nog maar de standaardvoorziening. Aangevuld met alle natjes en droogjes en niet te vergeten met de heerlijke soep en verdere kookkunsten van Jan zijn we geweldig in de watten gelegd. De culinaire klasse komt in de buurt van de atletische klasse, en dat is niet gering.

Tot volgend jaar,

Groet Dick