Denkt u meer dan 10 resultaten te vinden bij een zoekopdracht zet dan het filter op 'Alle'

Nijmeegse 4-daagse 2014 4 * 50 km

Door Maria Harperink

Als voorbereiding gebruikte ik de 2 en een halve week backpack-vakantie in Frankrijk. Daar heb ik in 15 dagen 360 km gelopen met een rugzak op van 16 kilo. Daarna heb ik thuis nog een paar korte stukken gelopen zonder rugzak en 1 keer 50 km. Hiervoor heb ik het Grensdijkjespad genomen, dat hier in Sint-Oedenrode op de markt begint.
In de laatste week heb ik ook mijn dag en nachtritme aangepast. Steeds vroeger opstaan en steeds vroeger naar bed gaan. Tijdens de 4-daagse gaat om 02.15 uur de wekker al, om 03.30 gaat de bus en moet ik om 04.00 uur aan de start zijn.

Op zondag gaan we met de caravan richting Nijmegen, Wijchen om precies te zijn. Camping de Berendonck, een 4-daagsecamping op een watersportcentrum aan een meer. De boodschappen zijn gedaan. Dit jaar kook in het eten zelf. Koude pastasalades. Zeer makkelijk, niet vet en vol energie.

Als de caravan staat is het tijd om te acclimatiseren.

Maandag naar de Wedren. De centrale plaats waar zich alles afspeelt. Er zijn informatiestands van allerlei goede doelen. Het openbaar vervoer staat er met een stand. Er is muziek. Er zijn gelegenheden om een drankje te kopen. EHBO. Verslaggevers van verschillende stations. Noem maar op. Ik ga me inschrijven en koop een buskaart “de Blarenpas” die alle 4-daagse dagen geldig is. Tegen de avond kook in mijn eten en maak ik mijn rugzakje klaar. Mijn waterzak leg ik in de koelkast. Ook mijn kleren leg ik alvast klaar. De spanning stijgt. Eerst nog rustig een pilsje drinken en dan snel gaan slapen.

Dinsdag de eerste wandeldag. 53 km

De route: Vanaf de Wedren in Nijmegen direct over de Waalbrug naar Lent. Dan door naar Bemmel, Huissen en Elden naar Elst. Door naar Valburg en Oosterhout. De dijk op richting de Waalbrug. De brug weer over, Nijmegen in en terug naar de Wedren.

De wekker gaat om 02.15 uur, ik ben gelijk klaar wakker. Wassen, aankleden, eten en dan naar de bus. Om 04.00 uur horen we een harde knal die het begin van de 4-daagse aangeeft. Een golf van energie komt los. Hier hebben zoveel wandelaars naar toe geleefd. De uitgaansjeugd zwaait ons uit met veel enthousiasme. Vanavond als we terug komen staan ze er weer. Hun roes weer uitgeslapen en klaar om weer feest te vieren. We zetten koers naar de Waalbrug. Het lopen gaat goed, alleen de 50 km lopers zijn op de route. Ruimte dus om op snelheid te blijven. Na 16 km neen ik mijn eerste pauze. Ik krijg van mensen zomaar haar stoel aangeboden en een kop koffie. Heerlijk. In Elst komen de lopers van alle afstanden bij elkaar op de route. Het loopt vast. De straten zijn overvol met wandelaars en het tempo ligt er uit. Na Oosterhout gaan we de dijk op en zien we in de verte de waalbrug weer waar we vanmorgen ook overheen zijn gelopen. Via die brug gaan we ook Nijmegen weer in, en naar de Wedren. In de dorpen vermaak je je prima. Er is publiek dat de lopers aanmoedigt. Er is muziek en volop versnaperingen. Het publiek viert feest. Kinderen delen lekkers uit aan de lopers. Er volgen 1000 keren een high-five.

Tijd binnenkomst: 15.10 uur.

Woensdag de tweede wandeldag: roze woensdag 48 km

De route: Vanuit de Wedren eerst een stuk zuidelijk richting Heumensoord en dan in westelijke richting de stad uit. Op naar Wijchen. Dan door naar de Maas, over de dijk en weer terug naar Wijchen. Via Beuningen komen we weer in Nijmegen en door naar de Wedren.

De eerste 30 km lopen we met alleen de 50 km lopers. Het tempo ligt hoog, we kunnen goed doorlopen. Ik neem wat vaker pauze. Gisteren was ik ruimschoots op tijd binnen en doe dus rustig aan. Onze blaaskapel staat vandaag aan de route. Ik neem even de tijd om met mijn blaaskapellekke mee te blazen. Heerlijk. Ook de militairen zingen er lustig op los. Mooi om te horen. Het is roze woensdag en er zijn veel mensen verkleed. Ondanks dat er saaie stukken tussen zitten heb ik me weer prima vermaakt. Vooral de binnenkomst was geweldig. Zoveel mensen. De sfeer is uitbundig. Ik ben toch nog vroeg binnen.

Tijd binnenkomst: 14.10 uur.

Donderdag de derde wandeldag. De 7-heuvelen route 49 km

De route: Vanaf de Wedren eerst richting Heumensoord en dan richting het Maas-Waalkanaal. Dan richting Malden, Mook en Middelaar. Door naar door naar Milsbeek, Ottersum en weer terug naar Milsbeek. Op naar Groesbeek, dan over de 7 heuvelen terug naar Nijmegen en de Wedren.

De Wandelaars zijn stil bij de start. Je voelt de spanning, vastberaden, verbeten bijna: Als we deze dag halen, halen we morgen ook. Als we de 10 km lus lopen komt dit gevoel weer terug. Het is een saai en taai stuk, die hele lus. Iemand noemde het: je loopt alleen met je innerlijke verzet. Ja, je voelt dat het de 3^e dag is. In de middag lopen we tussen de bomen. Gelukkig want het is heet. De bermen staan vol met kampeerauto’s en mensen. Er wordt regelmatig geklapt op het ritme van ons lopen. Zoals altijd worden we in Nijmegen enthousiast onthaalt. Die laatste kilometers wordt je door het publiek naar de finish gejuicht. Op de wedren ontmoet in 3 andere lopers, 3 Brabantse vrouwen. Er ontstaat spontaan een vooraf-party. We hebben het gezellig. Deze derde dag zit er op en we hebben nog over voor morgen, kom maar op.

Vrijdag de vierde en laatste dag.

De route: Vanaf de Wedren het Maas-Waalkanaal over richting de Maas bij Nederasselt. De brug over naar Grave, Gassel, Beers, Vianen en Cuijk. Hier het water weer over naar Mook, Molenhoek en Malden. Dan de Via-Gladiola op, die is nog 4 km tot aan de Wedren.

De stemming is totaal anders. Overal geroezemoes en een ontspannen sfeer. We maken er een mooie dag van. Genieten van het wandelen en van het publiek. Net als we richting de dijken gaan verstap ik me en verdraai mijn knie. Het lukt niet meer. Ik stop. Rust even uit op een barkruk van een DJ. Na even probeer ik het weer. Nee, nog niet. Ik leg een tape om mijn knie voor steun en hoop dat de pijn zakt. De dijk op gaat wel maar de dijk af gaat niet. dan maar achteruit de dijk af. En behulpzame wandelaar geeft mij een hand zodat ik zonder botsingen onderaan de dijk kom. Het achteruitlopen moet ik nog een keer herhalen en dan gaat het wel weer. Met pijnstillers kom ik weer op dreef. De grootste vijand nu is de slaap. Ik loop bijna te slaapwandelen. De nachten zijn ook veel te kort. Na een paar koppen koffie gaat het beter. Nu gaat het lopen goed. De warmte valt mee. We horen dat er een vliegtuig is neergehaald en de muziek gaat uit. Een “alleen lopende” jonge Nederlandse militair begint te zingen. Al snel volgt een hele groep “burgers” zijn voorbeeld. Zo worden we de laatste kilometers naar de Via-Gladiola gezongen. Ik doe volop mee. Als hij stopt krijgt hij groot applaus. Ik bedank hem voor zijn inzet door hem mijn bloemen, de eerste gekregen gladiolen, te geven. En zo komen de laatste loodjes aan bod. De Via-Gladiola is genieten. Ik vind mijn familie en vrienden langs de route. Er volgen bloemen, felicitaties en kussen. Ik praat even met ze. Dan het laatste stukje. De laatste kilometer. Dan de vlag. FINISH. Trots, opluchting, vermoeidheid, alles gaat door me heen.

Op de Wedren is het een drukte van jewelste. Ik ga mijn medaille halen. Ik ontmoet de 3 Brabantse dames weer onder mijn inmiddels vertrouwde grote boom op de Wedren. We vieren de eindstreep. Dan gaan we onze familie opzoeken. Een prachtige 4-daagse. Complimenten voor de organisatie. En volgend jaar……

Maria Harperink