Hallo,
Ik ben Nelle van Vlokhoven en sinds november 2017 gepensioneerd.
Ik heb sinds die tijd het wandelen/lopen opgepakt en heb me aangesloten bij de wandelgroep Fortuna.
Donderdag 3 Mei werden we uitgenodigd om in Vressel en de moerkuilen te gaan wandelen.
Samenkomst was bij een wandelmaat van George, genaamd Hans die aan de rand van het vresselsbos woont. Hij kent Vressel en de moerkuilen goed en wilde wel onze gids zijn.
Rond 19.00 vertrokken we met 10 personen richting Hazeputten. Niet over het geijkte wandelpad maar door tussenpaadjes, omhoog en omlaag en regelmatig zagen we George foto’s maken.
Gezellig keuvelend, maar wel met flinke pas, staken we de 
lieshoutsedijk over en via een mountainbike pad liepen we richting de moerkuilen. We hadden geluk want de zon scheen en het was behoorlijk warm voor de avond. Wat een mooi stuk natuur is de Moerkuilen toch.
Ik heb hier al vaak gewandeld en heb weleens van het odaputje gehoord maar nog nooit gezien. Gek eigenlijk dat ik er al vaak langs gelopen ben zonder dit te weten. Heel erg leuk om dit nu te weten. Een modderplasje op de grond en als je goed keek zag je het putje verscholen tussen gras. Het verhaal gaat dat een koster rond 1800 melding heeft gemaakt van een bron bij de moerkuilen en de bewoners van Rooi hebben het de naam Odaputje gegeven.
Bij de waterplas kregen we aardrijkskundeles. Er werd de vraag gesteld “waar komt de naam Moerkuilen vandaan?
Van vroeger uit is het een veenplas en werd er veen gestoken. Dit veen werd bewaard op het eilandje rechts in de plas. Het niet helemaal een eilandje want de volgende dag toen ik enthousiast over de moerkuilen aan het vertellen was vertelde mijn vriendin dat ze vroeger regelmatig ging picknicken op het eilandje.
Over een aantal weken is de plas een lust voor het oog dan zijn er weer volop waterlelies en fonteinkruid.
De bank die bij de plas staat is, zoals men op de kopse kant kan lezen, geschonken aan de heemkundekring en als ik me niet vergis was dit bij het honderd jaar bestaan.
Via het kapelletje, werd er naar de gerestaureerde uitkijktoren gelopen. Natuurlijk moest deze beklommen worden en wat een schitterend uitzicht op de omgeving en vooral op de knoptoren.
Recht is een beschermd gebied waar veel verschillende zeldzame planten groeien en regelmatig reeën te zien zijn.
Nagenieten van de mooie tocht kregen we bij Hans koffie of thee.
Met jas aan, want het was intussen flink afgekoeld, keerden we huiswaarts.
Wat is ROOI toch MOOI.
