5-11-2017: Marathon van Rooi, Sint-Oedenrode

Addie van der Vleuten:

“Wat een superweekend!”

SINT OEDENRODE - Addie van der Vleuten (27) van AV Generaal Michaëlis heeft zondag een huzarenstukje geleverd door zijn beste tijd op de marathon met een half uur te verbeteren. Tijdens zijn pas zijn derde hele marathon liep hij een tijd van 2 uur 55 minuten en 39 seconden. Eerder liep hij de marathons van Berlijn (2015, 3.49 uur) en Rotterdam (2016, 3.25 uur). In Sint Oedenrode gingen zondag iets meer dan honderd lopers van start voor ruim 42 kilometer. “Na 10 kilometer kwam ik door als negende. Vanaf hier had ik steeds een loper in mijn vizier en schoof langzaam plaatsen naar voren. Halverwege kwam ik door in een pr, ik dacht nog: als dat maar goed gaat. Ik liep de hele ook helemaal alleen en met wat zandpaden en stukken met tegenwind was het best zwaar”, zegt Addie. “Vier kilometer voor de finish haalde ik loper 3 en 4 van mijn klasse in. Ik werd overall derde in een tijd van – hou je vast – 2.55 uur, een half uur eraf. Wat een superweekend!”

Henk Harenberg:

Vandaag staat mijn debuut op deze marathon in Sint-Oedenrode op het programma. Na Etten Leur wederom een marathon in Brabant. Deze keer iets dichterbij huis.

De marathon bestaat uit een soort van acht waarbij het clubhuis ongeveer het verbindingspunt is. Circa honderd solo deelnemers vandaag. Idem zoals vorige week is er een estafette marathon wat blijkbaar steeds populairder wordt in sowieso Nederland.

De start is om 11.05 uur. Het weer is prima. De eerste kilometer loop ik op met Jannet en Endy maar laat ze wijselijk hun tempo lopen welke niet de mijne is. Vervolgens loop ik met twee Spartathlon finishers dit jaar op. Jan Spitael is de ene en de ander is een Nederlandse finisher. Sorry maar je naam is me ontschoten. Geweldig om het enthousiaste van beide lopers aan te horen. Ze vertellen tegen elkaar over hun ervaringen en hun tactiek. Ik kan niet laten iets in positieve zin over deze bijzondere loop te zeggen waarna er gelijk een klik is. Inderdaad ik ben vandaag meer aan het genieten van anderen dan van mezelf. Beide heren laat ik ook gaan omdat ik het vermoeden heb dat ze idem als Jannet en normaliter Endy steeds sneller lopen. Echte diesels. Dat zit er bij mij niet meer in.

Het is ook geweldig welke ultra-avontuur Endy binnenkort wil aangaan. Hij heeft in ieder geval voldoende zelfvertrouwen. Wat ik ook cool vind dat hij vandaag weer (idem in Eindhoven) een deel van de marathon met ontbloot bovenlichaam heeft gelopen. Niet dat ik iets met zijn bovenlichaam heb maar voelt als back to basic. Tot ongeveer het moment dat we in een vette hagelbui mogen lopen maar dan is het shirt van harte welkom.

Op het moment van de hagel loop ik op een zandpad. Vandaag bestaat het parkoers grotendeels uit asfalt en deels uit zandpaden en af en toe klinkers. De afwisseling met zandpaden is niet mijn ding. Het parkoers is okay maar vind het zelf niet echt bijzonder. Niets ten nadele van de organisatie omdat ze echt prima werk verzetten. Vandaag heb ik vele vrijwilligers gezien.

Wim Wuestenenk haalt me een kilometer of vier voor de finish in. Ik wil alleen maar finishen. Hij roept me nog toe 'weer 1 gefinisht'. Inderdaad. Ik heb ook de laatste kilometers moeite met de concentratie. Het heeft vast te maken dat ik te veel van die 'wedstrijden' de laatste maanden heb gelopen. De laatste kilometer zie ik het licht weer en loop vijf minuten en veertig seconden terwijl dit tussen de 35 en 40 kilometer een kleine minuut langzamer was.

Na de 1/2 marathon kom ik door in 01:59:45 en finish in 04:12:17.

Na afloop weer een genietmoment welke niet op mezelf betrekking heeft. Jannet Lange wordt gehuldigd als winnares. Eindtijd 03:38. Prima eindtijd. Zelfs een negativ split. Zonder die zandpaden zou ze volgens mij nog vlotter kunnen finishen.

Eens in de vijf jaar wordt de Marathon van Rooi in Sint Oedenrode georganiseerd door Fortuna '67. Het leek me mooi om deze mee te lopen gezien de kleinschalige opzet. Na twee maanden van niet / nauwelijks voorbereiding wat ingecalculeerd was in September maar in Oktober wegens drukte gewoon echt niet kon was het op 5 november zover.

Door de weinige duurtraining had ik het voornemen om er vol in te gaan al laten varen. Enigzins behoudend startte ik om de spieren wat op gang te laten komen. Na een korte licht ongelovige vraag van Endy Kasanardjo of ik echt met lange broek ging lopen had ik toch mijn twijfels aan de kant gezet en gekozen voor de korte variant. Iedereen sprintte naar mijn gevoel bij de start om 11:05 weg. Direct redelijk in mij zelf gekeerd besloot ik mijn eigen tempo te gaan lopen en liep vrijwel direct alleen.

Na twee kilometer had ik het gevoel dat het wel goed zat met 'de spieren' en bedacht me dat het toch prima was als ik tussen de 5:30 en 5:35 zou blijven lopen. Gewoon kijken hoe lang dat goed zou gaan. In Amsterdam op de bosbaan had ik dat eerder dit jaar circa 21km kunnen volhouden. Ik was benieuwd hoe het nu zou gaan verlopen. Men zei dat het de marathon veel mooie natuur had. En dat is het gekke. Vrijwel niets van de natuur kan ik me herinneren. Sommige doorkijkjes staan me bij maar een stuk minder dan normaal tijdens een loop.

Temeer het geklets van het groepje waarin ik toch was verzeild. Het tempo van 5:30/5:35 had er voor gezorgd dat ik toch de 1e 10km wat mensen had ingehaald. Dit groepje van twee lopers en een begeleider bleeft echter steeds hetzelfde tempo lopen. Veel geklets tussen de begeleider op de fiets en naar wat later bleek een halve marathon loper zorgden voor veel afleiding en of ik er nu een paar meter achter liep of er voor. Beide was wel prettig en zo vlogen de kilometers voorbij.

Tot een km of 25 was ik redelijk goed in staat om mijn eigen tempo te maken. Doel nog steeds om rond die 5:30/5:35 te blijven. Daarna werd het ineens een stuk lastiger en zakte ik een aantal kilometers meer naar de 5:40 waarop de de aflossing van de halve marathon loper er zich wat nadrukkelijker mee ging bemoeien. Deze loper was een soort van rekenwonder want we werden regelmatiger voorzien van te verwachtte einddtijden met het huidige tempo wat we liepen, het verval in tijd wat we hadden opgelopen na de wisseling etc.. etc.. Wonderlijk.

Vanaf km 30 mochten we zo'n 2 km vol tegen de wind in, dat was even bijten zeker omdat in die buurt er ook nog wat hagel voorbij kwam. Maar daarna was het een soort van aftellen / wegstrepen van kilometers. En dat voelde lekker. Op het eind nog een sprint naar de finish om daarna redelijk wezenloos wat gesprekken te houden.

Officiële finishtijd 03:51:02 wat 1 seconde scheelde met mijn geklokte tijd :). Nog even binnen aan tafel gezeten maar dat voelde op de een of andere manier vreemd aan. Snel terug in de auto naar Woerden waarbij ik 2x een verkeerde afslag,  ondanks de extra koffie bij een tankstation, heb genomen. Op naar de volgende! Alle vrijwilligers bedankt voor de organisatie, het enthousiaste bemannen van alle drankposten en het wijzen van de weg!

De SV Fortuna in het Noord Brabantse plaatsje St. Oedenrode organieerde 10 jaar geleden in het kader van het 40-jarig bestaan de 1e Marathon van Rooi. Dat bleek een succes. En sindsdien wordt de Marathon van Rooi bij elk jubileum georganiseert. Dit keer dus de 3e editie. Dat het een succes was, mocht ik zelf ervaren bij de 2e editie, 5 jaar geleden. (LEES HIER). Een "No-Brainer" dus voor mij om ook voor deze editie weer eens tot onder de grote rivieren af te zakken. En, om maar direct te vermelden: Ook deze keer was het weer uiterst plesant: Een prachtige route grotendeels door natuurlijke omgeving verdeeld over twee verschillende rondes en goed georganiseerd.
Daar waar deze dag 1000 Nederlanders van start gingen in de New York City Marathon en nog eens zo'n 400 in de Berenloop Marathon op Terschelling trokken er toch nog ook ruim 100 marathon-lopers naar St. Oedenrode. Daaronder diverse lopers die hier ook de 2e editie (en 1e editie) al deelnamen, en die nog meer marathons (en/of ultra's) dan ik op hun erelijst hebben staan. Ja, een plezierig soort van reunie dus......  

In de kleedkamer voorafgaande aan de start juist op deze dag van de New York City Marathon, raakte ik aan de praat met iemand die ik nog niet kende; Hennie Valks. En wat bleek; hij liep net als ik in 1983 die gedenkwaardige editie van de New York City Marathon waarbij ik mijn PR vestigde.... Hoe verzin je zoiets toevalligs.....
Tevens natuurlijk voor de start nog even babbelen met de diverse bekenden en in de beginfase even kort samen gelopen met Wim, die ik al langere tijd meer had gezien, en bij de drankpost op 5km sneller weg was en ik daarna alleen nog maar verder weg heb zien lopen; hij had er vandaag blijkbaar goed zin in na z'n diverse recentelijke haasklussen, getuige z'n mooie eindresultaat.

Foto: Jos/Jannet Lange 

Enfin om 11:00 uur de start net buiten de ingang van het Sportpark. Het was frisjes, maar de lucht was blauw en het herfstzonnetje scheen volop en dus had ik besloten te lopen in korte broek en t-shirt. We (ik) ben toch geen watje.... Na een uurtje lopen betrok de lucht echter en even later kregen we een eerste regenbui te verwerken. Het duurde misschien een kwartiertje en stelde nog niet zo veel voor. Dat was zo'n 1,5 uur later wel anders toen er een tweede bui naar beneden kwam, niet langer deze keer, maar wel een heel stuk heftiger, met zelfs hagel en dat precies op een stuk route in open land met tegenwind, na ruim 30km. Brrr, dat was koud en had ook wel invloed op m'n spierkracht zo leek het en haalde mij toch ook wel enigszins uit m'n ritme.
En ik zat juist zo lekker in m'n ritme. Na een enigszins behoudende start, en een plaspauze na een km-tje of 8, ging ik mij steeds meer realiseren dat ik wel eens een persoonlijk jaarrecord zou kunnen lopen, en dus zelfs m'n snelste tijd in 2,5 jaar sinds m'n 3:38 in Düsseldorf in april 2015. Na al die strubbelingen in het vorige jaar zou dat wel een fijne opsteker zijn natuurlijk, voor wat het ook waard is. Dan moest ik wel voor 3:54:44 finishen, wat nu mijn snelste jaartijd is uit de Two Rivers Marathon, gelopen in februari.
Het iets hogere tempo dat ik tussen de beide regenbuien had gelopen, kon ik na die koude hagelbui niet vasthouden, maar problemen kende ik geen moment. Ik kon dan ook gestaag doorlopen en stevende af op een tijd van rond de 3:50. De versnelling om daaronder te duiken zat er niet echt in. Evenmin een sprintje in de laatste km zoals ik dat 5 jaar geleden deed om toen onder de 3:40 te duiken, was nu weinig zinvol. Uiteindelijk finishte ik nu na 3:50:40.

De Marathon van Rooi bestaat uit 2 verschillende rondes. De eerste ronde loopt westelijk van St. Oedenrode en na zo'n 20km kom je terug bij de start/finish om te vervolgen met een 2e ronde ten oosten vanhet plaatsje. De route loopt vooral door buitengebied, weilanden, bossen en natuurgebieden; door dorpjes als Boskant, Olland en Nijnsel en diverse keren over het slingerende riviertje de Dommel. Het parcours was grotendeels verhard, maar bestond ook uit langere gedeeltes zandpaden door het bos. Overigens liep ik daar juist het lekkerste op....., zodanig dat ik er zelfs ook voor koos om bij de asfaltweggetjes in de polder daar waar mogelijk op het onverharde gedeelte naast het asfalt te lopen; ondanks de nattigheid en de plassen (of is het juist dankzij.....). En, ja dat waren nog best hele stukken. En ja, ik had best veel plezier in dat gehobbel; ik voelde me helemaal in mijn element.

Overigens liep ik ook een heel evenwichtige marathon.
Doorkomst na 11km: 1:01:00 (inclusief paspauze, gem: 5:33/km)
Doorkomst na 22km: 2:00:55 (11-22km in 0:59:55, gem: 5:26,8/km)
Doorkomst na 33km: 3:00:57 (22-33km in 1:00:02, gem: 5:27,4/km)
Finish: 3:50:40 (33-42,2km in 0:49:43, gem. 5:24/km)
Het zal duidelijk zijn: Ik ben tevreden met het resultaat, met de manier van lopen. Het was mooi onderweg en ik heb me best vermaakt.
De Marathon van Rooi was opnieuw uiterst plesant!!!